Vermoorde onschuld

Als een echtpaar de feestgangers van hun 25–jarig huwelijksfeest uitzwaait, verschijnt er een late gast. Hij vertelt dat zijn zoon, een oude vriend van de familie, is omgekomen bij een auto-ongeluk een jaar eerder. Maar was dit wel een ongeluk? Heeft de heer des huizes er iets mee te maken? Langzaam en pijnlijk wordt de waarheid onthuld en het huwelijk onwricht – om tenslotte een draai van 180 graden te maken naar de werkelijke toedracht.

Vermoorde onschuld is een klassieke Britse whodunnit. Ik heb de ruimte opgevat als een set voor een film noir; inspiratie vond ik bij Hitchcock, Duits expressionisme en films als ‘Sin City’.

Een spel van kleur en ontkleuring stuwt de plot. We zien een hal in een Brits landhuis als in een zwart-wit film. Een tegelvloer, hier en daar een meubelstuk, een deur en een hoge trap-naar- nergens. Alles heeft een onwerkelijke touch gekregen: de meubels zijn geflockt (zo behandeld dat ze van fluweel lijken en geen harde contouren meer hebben); trap en deur zijn als ouderwets realistische decorstukken beschilderd, maar zonder kleur. Alleen de jurk van de vrouw is bloedrood. Op uitgekiende momenten kleurt ook de achterwand helblauw, grasgroen of bloedrood.

Vermoorde onschuld
Vermoorde onschuld
Vermoorde onschuld
Vermoorde onschuld
Vermoorde onschuld
Vermoorde onschuld